Ziemia obiecana 2.0. – hermeneutyka subwersji

Artykuł to próba interdyscyplinarnego podejścia do analizy projektu dyplomowego „Exodus albo dobrowolni więźniowie architektury”, a przedstawioną interpretację należy traktować jako jedną z możliwych. Praca autorstwa Remmenta L. Koolhaasa, Madelon Vreisendorp, Elii Zenghelisa i Zoe Zenghelis została obroniona w 1972 roku, w Architectural Association School of Architecture w Londynie, a sam projekt stał się katalizatorem powstania biura R. Koolhaasa - Office for Metropolitan Architecture. Można więc mówić o nim jako o dziele młodzieńczym, ale również w pewien sposób nadającym ton przyszłym dokonaniom tego wybitnego architekta. Autorka przedstawia interpretację pracy w kontekście literackim, argumentując wyraźnym ugruntowaniem pracy w filozoficzno-literackim kontekście. Dzięki takiemu podejściu, możliwe staje się uzyskanie głębszego zrozumienia tej lapidarnej i w pewnym sensie hermetycznej pracy Autorka wskazuje na nawiązania do Biblii, „Nowej Atlantydy” F. Bacona i „Nowego Wspaniałego Świata” A. Huxleya. Podkreśla podobieństwa zarówno w samej idei – w poszukiwaniu modelu nowego lepszego świata – jak i w szczegółach konkretnych rozwiązań. Zauważa ponadto oryginalny wkład autorów, którzy z „Exodusu” czynią dzieło twórczo rozwijające dotychczasowe idee. Odczytanie tej pracy według literackiego klucza pozwala na ujrzenie w nim ostrzeżenia, że zdegenerowana metropolia znajduje się na prostej drodze do samounicestwienia, a jej alternatywą jest świat, gdzie ludzie stali się pozbawionymi podstawowych praw niewolnikami.