Relacje przestrzeni mieszkalnych z naturą na przykładzie osiedla Wohnpark Alt-Erlaa

Sposób kształtowania relacji pomiędzy mieszkaniami a otoczeniem budynku stanowi kryterium determinujące sposób funkcjonowania zabudowy wielorodzinnej oraz jej formę. W opozycji do realiów za-budowy jednorodzinnej zachowanie kontaktu mieszkańców z naturą staje się wyzwaniem w warunkach miejskich, gdzie zasoby naturalne są ograniczone, a rosną intensywność zabudowy oraz złożoność struktur przestrzennych. Celem badań jest waloryzacja rozwiązań zastosowanych w projekcie wiedeńskiego osiedla Alt-Erlaa w latach 70. ubiegłego wieku w kontekście zachowania relacji pomiędzy wewnętrznymi przestrzeniami za-mieszkiwania a zewnętrznymi strefami ziele-ni i natury. Badania wykazują, że w ramach osiedla występują zróżnicowane standardy tych relacji, wynikające z przyjętych rozwiązań planistycznych oraz typologicznych. Wyniki badań mają przyczynić się do wskazania pożądanych kierunków rozwoju dla wielorodzinnego budownictwa mieszkalnego w obliczu postpandemicznych wymagań stawianych przestrzeniom mieszkalnym.