Miejsce ołtarza i tabernakulum w architekturze wnętrza kościelnego po Soborze Watykańskim II

Artykuł uwzględnia aktualność odnowy liturgicznej po Soborze Watykańskim II wpływającej na funkcjonowanie architektonicznego wnętrza. Dotyczy to wnętrz historycznych i budowanych w okresie posoborowym, dwóch odmiennych języków wypowiedzi plastycznej oraz architektonicznej, wnętrz, które muszą wypełniać jednakowe zadanie w kwestii uniwersalnego przekazu aktualnego obrazu liturgii. Artykuł przedstawia konsekwencję oddzielenia tabernakulum od ołtarza i opisuje przestrzenne konsekwencje tego rozdziału. Dopełnieniem opisu różnych sposobów lokalizacji tabernakulum w kościele jest przedstawienie wzajemnego funkcjonalnego powiązania tego obiektu z ołtarzem. Artykuł podkreśla rolę wypowiedzi plastycznej, która przy zastosowaniu odpowiednich technik powinna służyć architekturze w obszarze czytelnej prezentacji obiektów liturgicznych i strefy wiernych zorganizowanej w ich sąsiedztwie.