Synergia teorii i praktyki w kształtowaniu architektury oraz kształceniu architektów

Artykuł podejmuje problematykę kształcenia architektonicznego w relacji do aktualnych problemów rozwiązywanych w praktyce architektonicznej. Kształtowaniu architektury towarzyszy obecnie brak spójnych – uniwersalnych wzorów formalno-estetycznych, narastająca złożoność uwarunkowań lokalizacyjnych oraz arbitralność kryteriów inwestorskie. Celem artykułu jest krytyczna charakterystyka eksperymentu dydaktycznego przeprowadzonego w ramach procesu kształcenia studentów 6. semestru studiów I stopnia na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej. Przedmiot i metodyczne ramy eksperymentu określa synergiczne włączenie w opracowywanie koncepcji architektonicznej realnych uwarunkowań urbanistycznych oraz kryteriów sprecyzowanych przez rzeczywistego inwestora.