Pozaestetyczne tendencje ściany osłonowej w kontekście pawilonów wystaw światowych Expo po 1980 roku

Kształtowanie wizerunku obiektu to jeden z najważniejszych problemów współczesnej architektury. Charakteryzuje się licznymi kierunkami estetycznymi, technicznymi oraz technologicznymi. Wśród budynków dużej skali odpowiedzialność za to zadanie zostaje skierowana na ścianę osłonową, której celem jest sprostanie zarówno wymogom atrakcyjności wizualnej, jak i potrzebom nowoczesnego budownictwa wynikającym z idei zrównoważonego rozwoju. W artykule nakreślono główne tendencje w rozwoju ściany osłonowej, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które wykazują pozaestetyczne wartości projektowe. Zagadnienie jest prezentowane na przykładach pawilonów Wystaw Światowych Expo, które od połowy XIX wieku koncentrują się zarówno na atrakcyjności wizualnej, jak i wykorzystują nowatorskie rozwiązania oraz eksperymenty formalne, materiałowe i funkcjonalne. Współczesne ściany osłonowe pawilonów Expo przejawiają innowacyjny charakter w poszukiwaniach koncepcji racjonalnego wykorzystania materiałów budowlanych, wspomagania efektywności energetycznej budynków oraz zapewnienia komfortu użytkownikom.