Planowanie przestrzenne – kierunki i wizje dyscypliny

Artykuł dotyczy ulepszania planowania przestrzennego. Dyskusja jest prowadzona z perspektywy teoretycznej. Pokazuje ukształtowane w historycznej ewolucji różne kierunki planowania i dominujące orientacje metodologiczne. Na tym tle zestawia dwie wizje przyszłości tej dyscypliny. Są to: wizja planowania oparta na metodach wypracowanych w tradycji pozytywizmu oraz wizja planowania przestrzennego w nowym „stylu humanistycznym”. Według autora planowanie przestrzenne, aby mogło sprostać wyzwaniom XXI wieku, musi być bardziej wrażliwe na miejsca i ludzi, to znaczy bardziej humanistyczne. To oznacza skoncentrowanie na ludzkiej percepcji, zdolnościach, kreatywności, doświadczeniu i wartościach, rozpatrywanych w czasoprzestrzennych układach codziennego życia ludzi.